Rock in Rio Madrid

Despois duns poucos contactos, gracias ó meu bo amigo Alcorconis, recibín 4 entradas para o Macrofestival Rock in Rio Madrid.

Vai eiquí unha pequena crítica do festival. Vaia gasto excesivo, vaia feira do consumismo, vaia despilfarro, vaia desencanto. Nestas verbas podería resumi-lo todo. Un pedazo de terra preparada para o gasto, cheo que lugares para comer e beber, e gastar diñeiro, e mercar mercaderías coa marca, e moito ocio. Ocio que para desfrutar del había que facer tanta cola que non era posible. A comida era necesaria, pero eu non puiden comer nadiña ata as 2:30 da mañá, xa que había case que esperar unha hora para chegar ata a caixa e poder pedir unha hamburguesa ou unha pizza. Lamentabel.

O máis divertido foi a Noria, inda que para subir nela deberías ter un móvil do operador da M. E enviar unha mesaxe para obter a autorización. Un gasto engadido ó prezo da entrada.

Os concertos, a verdade é que chegamos á metade do segundo concerto, o de Jack Johnson. Interesante cantante que, inda que descoñecido para mín, sorprendeume gratamente.

Perdémonos o concerto de Alanis Morissette, pero é que era moi cedo, máis ou menos as 19:00 horas. Unha magoa.

Logo actuou Manolo García, momento no que aproveitamos para coñecer o complexo e poder criticar inda máis, se cabe, ós organizadores.

E por último, o gran NEIL YOUNG. Tremendo concerto cheo de ritmo, e cargado de Rock. Un gran espectáculo que me agradou, e que non esquencerei.

Tamén había unha zona de música electrónica, pero que realmente estaba masificada, e non moi agradable.

Velaí as fotos. Espero que vos gusten, e que se pensades ir algún destes días, pensádeo mellor, máis que nada porque é un caos.

Se eu pagara po-las entradas, agora mesmo estaría moi, pero que moi cabreado.

Unha aperta.